Nakładem Wydawnictwa Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium” ukazała się książka pt. „Przed Nim. Świadectwa młodych i duszpasterzy młodzieży o swoim powołaniu”. Publikacja wpisuje się w serię tomów dotyczących różnych powołań. Pierwszy – „Za Nim” – dotyczy życia kapłańskiego i zakonnego, drugi – „Ze Sobą” – życia małżeńskiego, a trzeci zawiera 20. świadectw młodych ludzi oraz duszpasterzy młodzieży. Publikacja zamyka trylogię duchowych świadectw, jakie ukazały się pod redakcją ks. Wojciecha Rebety, ojca duchownego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie.

Spotkanie z Jezusem

Jak wyjaśnia ks. Wojciech Rebeta, tytuł najnowszej książki nawiązuje do sceny ewangelicznej, w której bogaty młodzieniec upada na kolana przed Jezusem i pyta co ma robić, by osiągnąć życie wieczne. – Zamysł tej publikacji jest taki, by budzić młodych do wiary. Chciałem, by czytelnik, który sięgnie do takiej książki, mógł się tam odnaleźć, ale też żeby mógł rozpoznać sens swojego życia właśnie przez modlitwę w odniesieniu do Boga – mówi ks. Wojciech Rebeta. Ksiądz Marek Szymański, dyrektor „Gaudium”, dopowiada, że w kluczowym pytaniu bogatego młodzieńca każdy może odnaleźć siebie, tak jak „odnaleźli się w nim wszyscy, którzy na kartach tej książki złożyli osobiste świadectwo, opisując historię swojego życia”. Jak zdradza, są wśród nich ludzie bardzo młodzi, będący na progu dojrzałego życia, odkrywający głębię własnych doświadczeń wiary i spotkań z Jezusem w różnych momentach swojej podroży, jak i grupa duszpasterzy młodzieży, czyli duchowych przewodników podejmujących zadanie towarzyszenia jej w tych podróżach.

Dzielenie się skarbem

Redaktor publikacji zwraca uwagę, jak wielką wartością są świadectwa współczesnych młodych ludzi, jak i osób im towarzyszących (biskupa, kapłana, sióstr zakonnych, katechetów, wychowawców). – Młodzi dzielą się doświadczeniami z nadzieją, że obudzą wiarę u innych, zwłaszcza u swoich rówieśników. Czynią to nie dlatego, że czują się idealni czy lepsi od kogokolwiek. Tacy nie są i dobrze o tym wiedzą. Powierzają swoje refleksje czytelnikom, by raczej pokazać, jak są nieraz słabi, grzeszni, nieporadni, ale jednocześnie, jak odnajdują chęć do życia i jego sens w osobistym spotkaniu z Bogiem. Dzielą się skarbem wciąż odkrywanym na nowo. Młodzi pisali przede wszystkim w perspektywie życia, które jest przed nimi, o szukaniu swojego miejsca na tym świecie, o odnalezieniu powołania. Duszpasterze ukazali, jak widzą dzisiejszą młodzież. Ich doświadczenia pozwalają nazwać różne problemy, zobaczyć ich przyczyny, ale i wskazać rozwiązania. Szczególną wartość ma ich świadectwo miłości wobec tych, którym po prostu oddają siebie jak potrafią najlepiej – podkreśla ks. Wojciech Rebeta.

Osobiste wyznania

W jednym ze świadectw Mikołaj Rycerski napisał: - „Chrystus jest dżentelmenem i nie wtrąca się w moje życie, daje mi tylko ofertę nieskończonego szczęścia. Jaką decyzję podejmę? Jeszcze nie wiem, może będę ojcem czwórki dzieci i szczęśliwym mężem, albo będę ojcem zakonnym w jakimś klasztorze. Ale jednego jestem pewien, że teraz On mnie prowadzi i o nic się nie muszę martwić”. W innym Mateusz Adamski wyznaje: - „Od pewnego czasu Bóg stał się integralną częścią mojego życia. To z Nim rozmawiam rano i wieczorem, chwalę Go podczas dnia i gdy tylko mam możliwość uczestniczę w Eucharystii. Jednocześnie jestem zwyczajnym człowiekiem. Uczę się w szkole, pracuję, ale przy tym kieruję się zasadami chrześcijanina danymi przez Boga, o których staram się dawać świadectwo dobrem czynionym w codziennym życiu”.

Jednym tchem

Siostra Anna Maria Pudełko, apostolinka, która od lat towarzyszy młodym w odkrywaniu dróg powołania, zapewnia, że przeczytała książkę jednym tchem. Jak wyznaje, czasami serdecznie się uśmiechała, czasami ukradkiem ocierała łzy wzruszenia lub współczucia. Po lekturze podkreśla, że świadectwa zebrane przez ks. Wojciecha Rebetę tchną życiem, dynamizmem, pasją, autentyzmem i pokorą, a każde z nich na swój sposób bardzo porusza serce. W „Posłowiu” wyraziła wdzięczność każdej z dwudziestu osób, które odważyły się uchylić drzwi duszy i opowiedzieć cząstkę swojej historii spotkania z Bogiem.