W bazylice Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu w Rzymie znajduje się jedna z najpiękniejszych rzymskich mozaik, łącząca w sobie majestat i dostojeństwo z pięknem i delikatnością. Ten, kto z uwagą wpatruje się w mozaikę, ma wrażenie, jakby przez moment został dopuszczony do uczestniczenia w nieskończonej tajemnicy miłości, nieustannego czułego dialogu. Chrystus, w którym wielkość majestatu łączy się w przedziwny sposób ze słodyczą i łagodnością, w delikatnym geście prawą ręką obejmuje Dziewicę, w lewej zaś trzyma napis: Veni electa mea – Przyjdź, wybranko moja. To przedstawienie może stać się punktem wyjścia do refleksji nad tajemnicą miłości i wybrania, w której w sposób nierozdzielny uczestniczą Maryja i Kościół.

Maryja – Matka nasza

O nierozdzielności tajemnicy Kościoła i Maryi Henri de Lubac powiedział: „Więzy łączące Kościół i Dziewicę Maryję są nie tylko liczne i ścisłe, ale są one zasadnicze i jakby tkane od wewnątrz. Te dwie tajemnice naszej wiary są nie tylko połączone: one są «jedną i jedyną tajemnicą». Powiedzmy co najmniej, że pozostają one w takiej wzajemnej relacji, iż objaśnianie jednej z nich pozwala lepiej zrozumieć drugą, a nawet że dla zrozumienia jednej niezbędna jest druga”.