Papież zauważył, że pytanie o koniec życia przybiera dziś nowe formy, między innymi w związku z rozwojem medycyny. Zabiegi na ludzkim ciele stają się coraz skuteczniejsze, ale nie zawsze są rozstrzygające. Mogą podtrzymywać, a nawet zastępować funkcje biologiczne, co jednak nie jest jednoznaczne z poprawą stanu zdrowia. Potrzeba więc mądrości, bo dziś coraz silniejsza jest pokusa stosowania terapii, które są skuteczne dla ciała, lecz nie służą integralnemu dobru osoby – napisał Franciszek. W tym kontekście przypomniał on katechizmowe rozróżnienie między moralnie dopuszczalną rezygnacją z uporczywej i nieproporcjonalnej terapii a eutanazją, która zawsze jest niedopuszczalna, bo polega na przerwaniu życia i zadaniu śmierci.

Papież przyznał, że w konkretnych sytuacjach w grę wchodzi wiele różnych czynników i stwierdzenie, czy terapia jest proporcjonalna nie może się opierać na mechanicznym zastosowaniu ogólnej reguły. Niezbędne jest rozeznanie, które bierze pod uwagę podmiot moralny, okoliczności i intencje. Franciszek przypomniał tu podmiotowość samego chorego, któremu przede wszystkim przysługuje prawo do decydowania w dialogu z lekarzami o podejmowaniu konkretnej terapii lub rezygnowania z niej, gdyby miała się ona okazać nieproporcjonalna. Papież podkreślił też znaczenie medycyny paliatywnej i nasze moralne zobowiązania wobec ludzi chorych.

Ojciec Święty zauważył, że w społeczeństwach demokratycznych wszystkie te zagadnienia wymagają spokojnej dyskusji, w której trzeba uwzględnić zarówno różnorodność światopoglądów, przekonań etycznych i przynależności religijnych, jak i fakt, że państwo ma obowiązek chronić swych obywateli, a zwłaszcza najsłabszych.

W przesłaniu do uczestników watykańskiego spotkania na temat końca życia Franciszek zwrócił też uwagę na inny problem, jakim jest ograniczona dostępność najbardziej zaawansowanych i najdroższych terapii. Wiele krajów ubogich, a także ludzie niezamożni w krajach bogatych nie może sobie na nie pozwolić.