Na początku główny celebrans przywitał zebranych, wśród których byli nie tylko katolicy i chrześcijanie innych wyznań, ale także żydzi, a nawet niewierzący, którzy przyszli tu z potrzeby serca. Wezwał wszystkich do wspólnej modlitwy, porównując ją z balsamem, który może zagoić dusze zranione bólem. Następnie biskup powitał krótko po angielsku obecnych w kościele pracowników zagranicznych misji dyplomatycznych (był wśród nich ambasador Polski), którzy zapragnęli modlić się wraz z Białorusinami, wyrażając tym samym solidarność z narodem tego kraju w okresie niespotykanego kryzysu humanitarnego.

W kazaniu, przerywanym wielokrotnie oklaskami, wikariusz generalny archidiecezji (kierujący nią obecnie pod nieobecność metropolity abp. Tadeusza Kondrusiewicza, którego władze Białorusi nie wpuściły 31 sierpnia do kraju) zwrócił uwagę, jak wiele strasznych rzeczy przeżyło wielu uczestników pokojowych demonstracji w różnych miejscach Białorusi, dodając, że niektórzy z nich nigdy już nie wrócą do swych domów. "Wybacz nam, Boże, iż na naszej ziemi ktoś zaginął, bo jest to tragedia całego narodu" – powiedział kaznodzieja. Zauważył, że ludzie zginęli tylko za to, że chcieli prawdy i sprawiedliwości. Wyraził przekonanie, że "ludzi tych, nawet jeśli byli niewierzącymi czy dalekimi od Boga, przygarnie On do swego serca".

Mówca podzielił się następnie wstrząsającymi świadectwami osób, które mówiły mu jako kapłanowi o okrucieństwach torturach, jakich doznawały w różnych więzieniach i innych miejscach zatrzymania jedynie dlatego, że wystąpiły przeciw kłamstwu. Zdaniem hierarchy, rany fizyczne, nawet ciężki, kiedyś się zagoją, najgorsze natomiast są skutki urazu psychologicznego, gdyż rani on duszę nie tylko tego, kto doświadczył przemocy, ale również jego bliskich i po prostu ludzi nieobojętnych, siejąc w nich nasiona krzywdy i nienawiści, niezdolności do przebaczenia. "To właśnie chciał zasiać diabeł w sercach naszych ludzi" – stwierdził z mocą bp Kasabucki.

Przypomniał i podkreślił, że Białorusini byli zawsze ludźmi spokojnymi i pokojowymi, zawsze żyli w zgodzie, ale - dodał – "teraz sieją w naszych sercach nienawiść i złość". W związku z tym wezwał do szczególnej modlitwy za wszystkich ludzi, którzy ucierpieli wskutek przemocy: "za studentów, których dzisiaj tak brutalnie i strasznie wyłapywano i skuwano (...), za tę dziewczynę, którą ciągnięto za włosy (...), za nich wszystkich, bo każdy z nich otrzymuje uraz psychiczny, z którym będzie musiał długo żyć".

Podziel się cytatem

Biskup wyjaśnił znaczenie chrześcijańskiego przebaczenia, do którego wzywa ludzi Bóg i o czym przypomina abp T. Kondrusiewicz w swym przesłaniu do wiernych z [przymusowego] wygnania. Zauważył, że przebaczenie nie jest czynnością jednorazową, ale jest to ogromna praca. Przywołał słowa św. Jana Pawła II, iż przebaczenie to nie słabość, lecz przejaw siły i zwycięstwa nad złem w samym sobie, umożliwiającego "dotknięcie się" Boga. Jedynym ratunkiem w tej sytuacji jest modlitwa, czyli rozmowa z Bogiem – zaznaczył kaznodzieja.

Wskazał, że Jego głos, rozbrzmiewający w sercu i pomagający odróżniać dobro od zła, nazywa się sumieniem i dodał, że obecnie siły zła chcą zmusić do milczenia ten głos, nie mogą jednak całkowicie go zniszczyć, bo on odzywa się się w duszy i sercu człowieka nawet za kratkami.

Przypomniał też słowa Pana Jezusa, który nawoływał do modlitwy za wrogów i stwierdził, że "dziś modlimy się za tych, którzy dopuszczają się nieludzkich czynów, modlimy się o ich nawrócenie, a im bardziej się modlimy, tym więcej ludzi może odkryć tę komórkę swego sumienia". Dodał, że modlitwa "rozmiękcza kamienne serca tak, jak krople wody toczą kamień". Podkreślił, że modlitwa może pomóc człowiekowi odzyskać jego ludzkie oblicze i wezwał wszystkich, łącznie z niewierzącymi, "do znalezienia w sobie siły, aby życzyć dobra tym, którzy wyrządzili nam krzywdę".

Mówca zaproponował następnie spojrzenie na sytuację w kraju przez pryzmat Pisma Świętego, które pomaga zrozumieć, że nawet z wielkiego zła Bóg potrafi wyprowadzić dobro. Jego zdaniem obecny kryzys humanitarny jak nigdy zjednoczył naród i dziś mieszkańcy Białorusi wykazują niespotykaną dotychczas solidarność.

Kaznodzieja nawiązał też do wygnania arcybiskupa Kondrusiewicza i oskarżania go, jakoby "wlazł w politykę". Zapytał: "Czy jeśli mówimy dziś, że sprzeciwiamy się przemocy, biciu, to jest to polityka? Gdy modlimy się codziennie, aby nigdy już nie było w naszym kraju czegoś podobnego, że chcemy żyć w prawdzie, zgodnie z sumieniem i życzliwości, to jest to polityka?". Biskup zapewnił, że Kościół "nie pcha się do polityki", ale po prostu modli się za cały swój naród, bez wyłączenia kogokolwiek. "Nie dajmy się sprowokować tym, którzy chcieliby nas złamać, ale też nie dajmy sobie zakneblować ust, bo nie robimy nic złego poza chęcią zmiany na lepsze naszej ojczyzny" – zaapelował mówca. W imieniu nieobecnego pasterza Kościoła na Białorusi podziękował gorąco wszystkim uczestnikom modlitwy i oddał hołd kobietom białoruskim, które z kwiatami w dłoniach "dokonały bohaterskiego uczynku, wychodząc na ulice z przesłaniem pokoju".

Na zakończenie kazania wikariusz generalny archidiecezji mińsko-mohylowskiej powierzył wszystkich mieszkańców kraju Bogu i wstawiennictwu Jego Najświętszej Matki.

Msze w intencji pokojowych zmian na Białorusi mają się odbywać w kościele św. Szymona i św. Heleny o tej samej porze co tydzień.

Podczas Mszy władze kilkakrotnie włączały na pobliskim Placu Niepodległości sowieckie pieśni z głośników, ale gdy ludzie rozchodzili się, zapadła cisza, a milicja zniknęła z placu. Po liturgii wierni przeszli w procesji wokół świątyni, śpiewając pieśń „Święty Boże” z zapalonymi latarkami w telefonach komórkowych. Niektórzy uczestnicy procesji płakali.