Arcybiskup Grzegorz Ryś sprawował mszę świętą w 50.rocznicę pożaru w łódzkiej katedrze – Matce Kościołów Archidiecezji Łódzkiej.

Dokładnie 50 lat temu – 11 maja 1971 roku w godzinach wieczornych w trakcie prac remontowych świątyni, wybuch groźnie wyglądający pożar w bazylice. - Pożar strawił cały dach katedry, małą wieżę, spadające tynki zniszczyły ołtarze, ławki, posadzkę, zostały również zalane organ. Katedra legła w straszliwej pożodze tego doświadczenia. Wiele lat trwały remonty. Szczególnie wiele serca, starania i pracy włożył w remont katedry ówczesny biskup ordynariusz ksiądz biskup Józef Rozwadowski starając się, by jak najszybciej ta świątynia, matka wszystkich kościołów w diecezji, stanęła na nowo w całej swojej świetności. Jego staraniem są tez liczne dary dla katedry – organy, które ufundowały Episkopaty Austrii i Niemiec dla naszej katedry. Czego nie udało się dokończyć biskupowi Rozwadowskiemu, kontynuował jego następca – biskup Władysław Ziółek, starając się, by katedra nabrała tego pięknego blasku, którym dzisiaj możemy się szczycić – mówił ks. prałat Ireneusz Kulesza, proboszcz katedry we wstępie do mszy świętej w rocznicę pożaru.

W mszy świętej za dar ocalenia świątyni katedralnej uczestniczyli kapłani, siostry zakonne, parafianie, a także dzieci pierwszokomunijne, które w minioną niedzielę po raz pierwszy przyjęły Pana Jezusa do swojego serca.

- Dziękujemy Panu Bogu za naszą katedrę, dziękujemy za tych, którzy ją postawili, wybudowali, dziękujemy za tych, którzy ją ocalili od zupełnego zniszczenia 50 lat temu. Dziękujemy za tych, którzy ją odnowili w tak wielkim trudzie. Dziś wielu ludzi w Polsce zazdrości nam tak pięknej katedry! Mamy szczęście modlić się w tak pięknym kościele – mówił we wstępie do homilii arcybiskup Grzegorz Ryś. - Ksiądz proboszcz nam opowiedział we wstępie do mszy o tych wszystkich, którzy tę świątynię zbudowali, odbudowywali i zdobili, ale tak naprawdę najważniejsi są ci, którzy tę świątynie wypełniają swoją modlitwą. Bo ona dopiero przez te modlitwę staje się miejscem, gdzie Bóg jest obecny – za całą swoja siłą. Z taką siła, która porusza fundamenty, rozrywa kajdany (…) To miejsce, w którym jesteśmy i każda świątynia, czyni nas wolnymi. Tak, że ludzie z zewnątrz patrzą, mogą nawet tego nie rozumieć. I zaczynają się dopytywać jak człowiek może tak wewnętrznie czuć się wolnym. Jestem wolny, to znaczy, że cieszę się, że tu przyszedłem. Cieszę się, że mogę być blisko Jezusa, a on czyni mnie wolnym – mówił metropolita łódzki.

W dalszej części homilii arcybiskup odniósł się do katedry jako matki. - Nasze domy są świątyniami. A katedra to jest Matka – Matka wszystkich kościołów w diecezji. Ale ona jest matką wszystkich kapłanów w diecezji, którzy tutaj przyjęli swoje święcenia kapłańskie. Katedra jest miejscem, gdzie człowiek rodzi się do życia z Matki jaką jest Kościół! Żeby to zrozumieć, trzeba dotrzeć do tego, że świątynią jest nasz dom rodzinny. To mama, tata, siostra, babcia, sprawiają, że w naszym domu obecny jest Pan Bóg. Jesteśmy połączeni nie tylko więzami krwi, ale jesteśmy powiązani także wiarą (…) Z tego wynikają dwa wnioski – nasze domy są świątyniami, i drugi – jeżeli tu jesteśmy, mamy czuć się jak jedna wielka rodzina, zgromadzeni przez naszą Matkę, jaką jest Kościół – mówił abp Ryś.