Zauważył, że łatwo jest kochać życie, wyznawać wiarę i mówić, że Jezus jest naszym Panem, gdy wszystko idzie dobrze, gdy życie jest beztroskie i łatwe, ale nie wtedy, gdy „nie można zejść z łóżka, trzeba doczołgać się do łazienki, gdy nie można przełknąć kawałka chleba, gdy tępo patrzy się w sufit i każda minuta to wieczność, gdy nie ma się włosów tylko perukę, gdy nic nie boli, a boli tylko życie i nic się nie chce”. Jak podkreślał kaznodzieja właśnie wtedy, „gdy masz swój Ogrójec, a nie Górę Błogosławieństw, zimny, ciemny i straszny, staraj się nie zwrócić Bogu biletu, staraj się powiedzieć - Jezu ufam Tobie! Tylko Tyś jest Panem i choć nie znam odpowiedzi na pytania dlaczego …, ale ofiaruję Tobie to razem z krzyżem, ofiarowuję to, jak perłę, Ty wykorzystaj to jak trzeba”. Powierzył chorych Maryi, która do końca wytrwała pod krzyżem: „Jej was powierzamy z waszym wieloimiennym cierpieniem, z doświadczeniem własnej bezradności i bezwolności, z bólem fizycznym, psychicznym i duchowym, z pustką i poczuciem wymykającego się i kończącego życia, z doświadczeniem straty, opuszczenia, samotności, lęku, beznadziei, bycia nie u siebie”.

- Prosimy, by Uzdrowicielka Chorych wymodliła chorym nadzieję, która nie jest tanim optymizmem ani lichą pociechą, ale przekonaniem, że to, co przeżywacie ma sens - mówił abp Galbas. Przypomniał, że nie ma takiego Wielkiego Piątku, po którym, by się nie śpiewało Alleluja.

Podziel się cytatem

Mówiąc o apostolstwie wobec chorych kaznodzieja zwrócił uwagę na czułą obecność przy cierpiących. - To szczególne bycie przy drugim, dzisiaj bardziej jeszcze ważne niż wczoraj. Dotyk w świecie kliknięć, bliskość w świecie sieci, razem w świecie tak często porozdzielanym. Czułość nie jest sentymentalną ckliwością, przesadną słodyczą, która serwowana w nadmiarze przyprawia o mdłości, nie jest też tanim rodzajem melancholii ani pozorną serdecznością, przelotnym uczuciem, pustym gestem - wyjaśniał i dodawał: „czułość jest czymś nieskończenie większym, konkretem egzystencjalnym, praktyczną postawą miłości wobec drugiego, taką dzięki której ten drugi staje się pewniejszy, gdy wcześniej był niepewnym, mocniejszy, gdy był słaby, podniesiony, gdy był upadły, przyjęty, gdy był niechciany”. - Czułość to mój sposób bycia wobec drugiego, mój sposób reagowania na cierpienie, taki dzięki któremu cierpi mniej - mówił abp. Podkreślał, że „taka czuła obecność przy chorym jest ważniejsza niż podanie mu lekarstwa, zaprowadzenie go do łazienki, ważniejsza niż podmycie, ważniejsza niż czynności, które coraz sprawniej mogą wykonać automaty i sprzęty” i z takiej czułej obecności, zdamy relację przed Bogiem.

W ramach pielgrzymki Apostolstwa Chorych o godz. 14.30 w Kaplicy Matki Bożej zaplanowane jest nabożeństwo lourdzkie z błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.